Rozpoczął się okres Wielkiego Postu, czyli czas przygotowania na śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. O to, dlaczego to tak ważny moment dla katolika i jak wielkopostne rekolekcje mogą wpłynąć na nasze życie, pytamy księdza dziekana Dariusza Moczulewskiego, proboszcza parafii p w. Św. Wita w Mełgwi.
– W Wielkim Poście musimy mieć czas dla siebie, dla naszego serca. Od tego zależy nasze zbawienie. Zapamiętajmy więc słowa zachęty: miej serce, a będziesz zbawiony! W tworzeniu wielkopostnego programu pracy nad przemianą serca, światłem są dla nas Jezusowe wskazania z Ewangelii o jałmużnie, modlitwie i poście. Zastanówmy się, więc, w jaki sposób możemy je zrealizować. Czy stać nas na jałmużnę, podzielenie się z drugim jakimś dobrem? Zastanówmy się, czy przypadkiem nie jesteśmy już niewolnikami pieniądza. A może żalimy się wszystkim, czego nam brakuje, jacy my biedni jesteśmy. Bądźmy ludźmi o współczującym sercu.
Uwolnijmy się od pozorów
– Post jest walką o samego siebie. Przez post walczymy ze swymi namiętnościami, uwalniamy się od pozorów, stawiamy sobie trudniejsze wymagania. Uwzględnijmy wszystkie wymiary postu w naszej pracy nad sobą, w naszej walce o swoje zbawienie. Nasza wielkopostna droga jałmużny, modlitwy i postu prowadzi pod krzyż Jezusa Chrystusa. Wchodzimy na tę drogę przez udział w nabożeństwach „drogi krzyżowej” i „gorzkich żali”. Doświadczeniem mocy krzyża będą dla nas rekolekcje święte i wielkopostna spowiedź. W okresie Wielkiego Postu nie tylko w niedzielę, ale również w tygodniu korzystajmy z ofiary Mszy Świętej.
Wyciszmy się w Wielkim Poście.
– Pomyślmy o ograniczeniu czasu oglądania telewizji, zrezygnujmy z zabaw i rozrywek, by więcej i lepiej się modlić, wsłuchując się w słowo Boże. Z modlitwą Jezus łączy post, który jest rezygnacją z czegoś dla Boga, by Mu pokazać swe serce. Każdy post staje się wyznaniem, że tęsknimy za Bogiem i Jego łaską, że jedynie On jest w stanie zaspokoić nasze pragnienia. Równocześnie post otwiera nas na drugiego człowieka i uzdalnia do współczucia oraz miłosierdzia.
