Przed nami zmiana czasu z letniego na zimowy. Za kilka dni przestawimy zegarki – będziemy musieli cofnąć je o godzinę, a więc pośpimy dłużej. W tym roku będzie to noc z 30 na 31 października.
Czas zmieniamy dwa razy w roku – w ostatnią niedzielę marca i ostatnią niedzielę października.
Przyjęło się, że należy to zrobić z godziny 3.00 na 2.00 w nocy. Właśnie wtedy trzeba będzie przesunąć wskazówki zegarków lub zmienić czas w urządzeniach elektronicznych, jeśli same tego nie zrobią. Oznacza to, że zmiana czasu z letniego na zimowy polega na cofnięciu wskazówek do tyłu.
Zmiana czasu została wprowadzona z chęci oszczędzania energii. Dziś nie ma to już znaczenia. Od lat trwają rozmowy o tym, by zrezygnować z tego pomysłu.
Co z czasem pracy pracowników?
Zmiana czasu z letniego na zimowy powoduje, że osoby pracujące w porze nocnej mają do przepracowania dodatkową godzinę. Pamiętajmy, że pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za faktycznie przepracowaną liczbę godzin, a każda godzina nadliczbowa powinna zostać wynagrodzona. Etatowcy, którzy podczas zmiany czasu z letniego na zimowy są w pracy dłużej niż przewiduje ich wymiar czasu pracy, mają prawo do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Przysługuje on za każdą godzinę, która nie jest ujęta w harmonogramie pracy.
W marcu, gdy niektórzy pracownicy będą pracować o godzinę krócej, pracodawcy powinni zrekompensować im straty poniesione przez zmianę czasu z zimowego na letni. Nawet, jeżeli osoba na etacie przepracuje siedem godzin zamiast ośmiu, będzie miała prawo do wynagrodzenia za osiem godzin pracy. Pracodawca powinien zapłacić za liczbę godzin, jaką pracownik miałby do przepracowania w zwykły dzień. Wynagrodzenie za tę godzinę ustala się na zasadach określonych dla wynagrodzenia postojowego, gdyż pracownik był gotowy do świadczenia pracy, lecz nie mógł jej wykonywać z przyczyn od niego niezależnych. Wysokość wynagrodzenia za czas przestoju w zakładzie pracy powinna być uregulowana w regulaminie pracy.
